Hafðu ekki orku til að skrifa í gær og er nú á mörkunum núna. Ekkert smá erfitt að borða....hver hefði trúað því!!!
Eins og þið sjáið lifði ég aðgerðina af og er komin heim. Stjörnusjúklingur var orðið sem læknirinn notaði *mont* :P
Útskrifaðist á fyrsta mögulega degi....hefði sko ekki trúað því að ég gæti það.
Svo ég segi ykkur aðeins frá seinustu viku þá byrjar það hérna.
1. Dagur
Var mætt uppá spítala um 8 leytið og skellt í sjúkrarúm og föt og var svo keyrð niður í undirbúning. Fékk þar nokkrar stungur og allt sett upp fyrir drippið.
Ég var svo heppin að fá hjúkrunarfræðinema með mér sem fylgdist með aðgerðinni og með mér eftir á. Alveg yndisleg stelpa.
Leið allt í lagi þarna og ekkert byrjuð að hugsa svo sem um þetta. Var bara róleg og slappaði af.
Svo kom að því að fara inná skurðstofu, held það hafi verið um 10 - 10:30 og þá spenntist ég nú aðeins upp en ekkert alvarlega samt þar sem ég hafði fengið kæruleysissprautu.
Næstum strax eftir að vera komin á skurðstofuna var settur eitthver leggur eða eitthvað drasl í slagæð og var það gígantískt vont!!!! Neminn minn var svo yndisleg að hún kom og hélt í höndina á mér og bjargaði það alveg sálarástandinu. Fann svo rosalegan sviða og svo man ég ekki meira........ ;P
Hey jú það var sett gríma á andlitið en ég man ekki alveg útaf hverju...til að róa mig eða til að gefa mér súrefni ....held ég.
Svo þegar ég vaknaði fyrst þá var mér svo óglatt og íllt og náði að láta einhvern vita og fékk eitthvað gott í æð og svo datt ég út. Þetta gerðist nokkrum sinnum en ég man ekki almennilega eftir mér fyrr en seinni partinn og þá var ég vakandi í smá stund áður en ég fékk ógleði stillandi og verkjalyf.
Ætti kannski að segja að ég var með slöngu tengda í gegnum nefið ofaní maga ( ógeðslega óþægilegt),
þvaglegg (átti erfitt með að sleppa þvaginu) og dren slöngu í magann en hún tekur blóð og drasl frá sárunum.
En til að stytta þetta þá fór ég af vöknunarstofunni um 20:00 um kvöldið og voru mútta og
Alda mættar á nóinu til að kíkja á mig.....
Ég var ekki mikið með meðvitund en talaði eitthvað aðeins við þær held ég.
Svo eftir að þær voru farnar fékk ég að standa aðeins upp og rölta aðeins á ganginum og tannbursta mig!!!!!!!!!
Ég mátti ekkert drekka þennan dag, bara bleyta varirnar þannig að það var geggjað að tannbursta sig.
2. Dagur
Vá hvað ég hataði sjálfa mig og næstum allt og alla. Mér hefur sjaldan á ævinni liðið jafn hryllilega ílla. Ógleðin var alveg stöðugt og ekki bætti mígrenikast úr skák með þetta. Ég vildi bara deyja og gat ekki hætt að hugsa um að ég vildi taka þetta allt til baka. Að ég hefði ekki átt að fara í þessa aðgerð. (soldill kettlingur sko, mjá mjá).
Binni elskan kom og kíkti á mig um morguninn og var svo gott að sjá strákinn!!! Hann var svo hress og leit vel og held ég að það hafi bjargað miklu að hugsa að ég kæmist á þetta stig á endanum. Ennþá mátti ég ekkert drekka, bara bleyta varirnar en þegar mér var hjálpað framúr rétt fyrir hádegi(held það allavega, það einhvern tímann þarna um daginn allavega) og var mér hjálpað að kattarþvo mig sem var rosalega gott eftir að hafa svitnað og sona um nóttina. Fékk að tannbursta mig aftur!!! Fór í myndatökur til að athuga með leka og gekk það rosalega vel og losnaði ég við slöngurnar stuttu eftir hádegi. Æðislegt að losna við þetta drasl og ég held ég kvarti ekki oftar yfir því að þurfa að míga :)
Mamma og Alda voru svo mættar gallvaskar þegar leið á daginn og ég talaði nú eitthvað við þær en var ennþá meira og minna meðvitundarlaus og á ógleði og verkjastillandi. Þær fóru svo þegar líða tók á daginn.
Það var ekki fyrr en um kvöldið sem góð samsetning fannst fyrir mig útaf mígreninu og ógleðinni. Það virkaði mjög vel.
núna er ég dauð úr þreytu og held ég klári þetta seinna ef einhver hefur áhuga á því.
